کد مطلب:36616 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:146

در خصوص زیبایی و زشتی، یك پرسش كهن وجود دارد: آیا زیبایی و زشتی امور نسبی هستند یا غیر نسبی؟ ابژكتیوند یا سوبژكتیو؟ مستقل از مدرك اند یا متكی به او؟ نسبی بودن زیبایی یا زشتی بدان معناست كه اگر شخص ادراك كننده عوض شود، حكم متعلق به شی ء مورد ادراك نیز تغییر خواهد كرد. یعنی شیئی كه در چشم یك ناظر زیبا می نماید چه بسا همان شی ء در چشم ناظری دیگر زشت جلوه كند. به بیان دیگر اگر آدمیان عوض شوند، زشتها و زیباها نیز عوض خواهند شد. برای مثال در وضع كنونی انسان، اگر قدری میزان حساسیت یا قدرت تفكیك چشم انسانها بیشتر یا كمتر شود، بسیاری از پدیده های زیبا، نازیبا به نظر خواهند آمد و برعكس.

اگر چنین است آیا می توان گفت كه خداوند برخی از موجودات را زشت و برخی دیگر را زیبا آفریده است؟ آیا نسبی بودن زشتی و زیبایی مانع این حكم نخواهد شد؟